<< Αναζητείστε τη Δημοκρατία
«Δύο το πολύ τετραετίες για τους Βουλευτές»
Χρήστος Κηπουρός
πρώην βουλευτής (*)
Αντίβαρο, Οκτώβριος 2007
Δεν ξέρω ποιος συνειρμός γίνεται ώστε όταν ακούω τη φράση «Στέλεχος ΠΑΣΟΚ» για τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου αλλά και για άλλα, το μυαλό μου να πηγαίνει κατευθείαν στη «Στέπα». Αναρωτιέμαι βέβαια μήπως σχετίζεται με το συλλαβισμό που διδάσκεται στην πρώτη Δημοτικού: Πα και Πι, το παπί. Ότι δηλαδή κάπως έτσι γίνεται επίσης και με το συλλαβισμό: ΣΤΕ και ΠΑ, η στέπα. Ένα προϊόν σύνθεσης των πρώτων συλλαβών των λέξεων «ΣΤΕΛΕΧΟΣ» και «ΠΑΣΟΚ», μια και υπάρχει ανάγκη όχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ αλλά και σε ολόκληρη την Πολιτική Ελλάδα για έναν νέο πολιτικό συλλαβισμό. Πάλι όμως λέω ότι δεν θα πρόκειται μόνο περί αυτού αφού υπάρχει και δεύτερη ερμηνεία: Το ότι η λέξη Στέπα στα Ρωσικά σημαίνει «Έρημος». Η οποία, όπως και το ΠΑΣΟΚ, είναι ένας μεγάλος χώρος με μεγάλη επίσης ξηρασία, εξ αιτίας της οποίας το έδαφος αμφότερων ούτε καλλιεργείται ούτε είναι σε θέση να παραγάγει κάτι, πλην της κοινωνίας των ποωδών φυτών, όπως από τη μια, διδάσκει η γεωβοτανική και, από την άλλη, η σύγχρονη ημεδαπή πολιτική.
Και υπάρχει και μια τρίτη ερμηνεία που παραπέμπει στα καθεστωτικά στελέχη της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης και ένα ευρύτερο κρατικό και κοινωνικοοικονομικό στρώμα. Μόνο που η υπαρκτή πολιτική Ελλάδα εκτός από αυτά, τα ένθεν κακείθεν καθεστωτικά πρόσωπα, με τους αιώνιους Βουλευτές και τους όποιους κομματικούς Αξιωματούχους και τα περί και υπέρ τους στρώματα, βρίσκεται από δεκαετιών στο ανώτατο στάδιο του καθεστωτισμού, που δεν είναι κάτι διαφορετικό από την πολιτική κληρονομικότητα. Οπότε αυτό που θα αντιτείνει αλλά και θα προτείνει κανείς είναι η γνωστή φράση: «cherchez la femme», με τη θηλυκού γένους αναζητούμενη πληθυντική λέξη, να μην είναι άλλη από την Πολιτική, και την εξ αυτής Δημοκρατία. Η οποία επί δεκάδες αιώνες εξακολουθεί να παραμένει το μόνο βασικό ηθικό και πολιτικό αντίκρισμα της αλήθειας και αυθεντικότητας των ιδεών, των βασικών αρχών και των αξιών του ανθρώπου. Κι αυτό παρά τους χθεσινούς όσο και σημερινούς τηλεοπτικούς καιρούς με τους εκ των ομώνυμων πριγκιπισσών και πριγκίπων να αναλαμβάνουν πάσης φύσεως εργασίες κατεδάφισης της Δημοκρατίας, που υποτίθεται ότι υπηρετούν. Εννοείται ότι το κάνουν για λογαριασμό τρίτων, όπως είναι οι όμιλοι επιχειρήσεων «ενοικιαζόμενα κόμματα». Εξ ου και οι αναδείξεις νέων προσώπων στην πολιτική αγορά, που κάθε άλλο παρά «νέο» είναι, οι εγκαταστάσεις, οι νέες συμβάσεις, οι «ανανεώσεις» λόγω διακοπής παλαιότερων «συμβολαίων» κλπ.
[..]
Επιμύθιο
Ίσως σπεύσει κανείς και πει, καλά όλα αυτά αλλά η υπόλοιπη οικονομία; Τι γίνεται με αυτήν; Επί του συγκεκριμένου ζητήματος έχω να παρατηρήσω τα εξής: Κάθε Δεξιά διακυβέρνηση κινείται σε δύο ταυτόχρονα πεδία. Το πρώτο είναι το γνωστό και μη εξαιρετέο οικονομικό μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού. Το δεύτερο είναι το πεδίο της ενσωμάτωσης στην κυβερνητική πολιτική όσων υπέρ των ασθενών κοινωνικών ομάδων έπραξε η λεγόμενη σοσιαλδημοκρατία κατά τη δική της κυβερνητική περίοδο. Και αν αυτό γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι πολύ πιο εύκολο να γίνει εδώ, όπου η ημεδαπή κεντροαριστερά, ειδικά της προηγούμενης δεκαετίας, δεν έχει καν κάποια έστω κοινωνικά ψήγματα να επιδείξει ως διαφορά από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Επί του προκειμένου το ΠΑΣΟΚ. Ας μην επεκταθώ σε πολύ προηγούμενες κυβερνητικές περιόδους του. Πάντως η επικέντρωσή του ως αντιπολίτευσης στην οικονομική σφαίρα ήταν επόμενο όχι μόνο να μην του προσπορίσει κανένα, έστω καν μικρό, πολιτικό όφελος, όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και να διευρύνει το ήδη μεγάλο πολιτικό και ηθικό του κενό. Στον οικονομισμό άλλωστε έχουν θητεύσει και επενδύσει από πολλού χρόνου τόσο η Αριστερά όσο και πολλά από τα τηλεοπτικά και άλλα Μέσα. Ιδίως τα τελευταία, συχνά αν όχι πάντα, κινούνται στη σφαίρα μιας αντικυβερνητικής υστερίας που οδηγεί σε μια εξ αντικειμένου συμπολιτευτική, όπως έδειξε η ιστορία, στάση. Όπως βέβαια και οι περί ων ο λόγος αντιπολιτεύσεις. Για αυτό και το πεδίο όπου θα κινηθεί μια αντιπολίτευση δεν μπορεί να είναι απλά και μόνον η οικονομία αλλά κυρίως η κοινωνία. Η μελέτη της δηλαδή και η επεξεργασία του σχεδίου για τη συνέχεια. Και καταρχήν για την έξοδο από τη δική της πολιτική και ηθική κρίση.
Ειδικά σε περιπτώσεις, όπως η δική μας χώρα, το ζητούμενο δεν είναι άλλο από την προώθηση νέων Δημοκρατικών θεσμών και της ίδιας της Δημοκρατίας. Σε αυτό το πεδίο θα κριθεί και η ικανότητα μιας αντιπολίτευσης να αναπτύξει πολιτικές και να πάρει πρωτοβουλίες ώστε να εμπνεύσει εκ νέου τους πολίτες και την κοινωνία. Και για το υπαρκτό ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια, όπως βέβαια και στα κυβερνητικά του, δεν προκύπτει από πουθενά ότι διακόνησε τη Δημοκρατία. Ο αποδεδειγμένος του φιλοκεμαλισμός από τη μια, και ο χωρίς ιστορικό προηγούμενο Αθηναϊσμός του από την άλλη, αυτό ακριβώς πιστοποιούν. Αν δε όλα αυτά απουσίασαν ως αυτοκριτική είτε και ως κριτική από το πρόσφατο Εθνικό Συμβούλιο, αυτό έγινε διότι όλοι τους είναι χρεωμένοι μέχρι το λαιμό. Και γιατί αν ακούγονταν το μόνο που θα έκαναν ήταν να αποκαλύψουν τη βαθιά τους αντιδημοκρατικότητα. Και επόμενα και εκείνη του κάποτε Δημοκρατικού ΠΑΣΟΚ.
[…]
{*} Διετέλεσε από το 1986 έως το 1996 μέλος της Κ. Ε. του ΠΑΣΟΚ και από το 1993 έως το 2000 Βουλευτής Έβρου. Αποχώρησε από την Κ.Ο. το Φεβρουάριο του 1999, με αφορμή την παράδοση του Κούρδου ηγέτη στην Τουρκία.
xkipuros@otenet.gr Θράκη τέλη Οκτωβρίου 2007. >>
Το «όλον» κείμενο, στην πηγή εδώ.
http://www.antibaro.gr/society/khpouros_pasok.phpΛίγο παλιό,
αλλά σαν το κρασί+αυτό…
Ολίγον παλαιό λοιπόν,
αλλά λίαν επίκαιρο, μακράν κλασσικό+τουλάχιστον καλό ποικιλοτρόπως…
Για να μαθαίνουνε μερικοί,
πώς καλλιεργούνται καλύτερα τα πράσινα λαχανάκια βρυξελλώνε…
Καθότι+το λαχανάκι…, Βρουξελλών ή Αθηνώνε...,
θέλει τον κηπουρό του…
...Στο Φώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου